स्वरोजगार र व्यवसायीका कथा

कपिलदेव खनाल
युवा जोश 

 युवा व्यवसायी प्रकाशचन्द्र पाठक

विदुर (माझिटार)/प्रकाशचन्द्र पाठकको जन्म नुवाकोटको विदुर नगरपालिका वडा नं. ४ बट्टारमा भएको हो । ३५ वर्षिय यिनी अहिले माझिटारमा नयाँ काम गरिरहेका छन् । बजारको मागको आधारमा यिनले अन्य चार जना साथीसंग मिलेर अण्डाको क्रेट बनाउने उद्योग सञ्चालनमा ल्याएका छन् । दुई वर्ष देखि सञ्चालन भइरहेको यो उद्योगमा यिनी र यिनको साथीहरूको झण्डै दुई करोड रुपैयाँ लगानी भइसकेको छ । 
फुर्सदमा बसिरहेका प्रकाशचन्द्र पाठकले इन्टरनेटको ज्ञानलाई सदुपयोग गरेका छन् । युट्युवमा थोरै लगानीबाट सञ्चालन गर्न सकिने उद्योगको खोजी गरिरहेका उनले फेला पारे क्रेट फ्याक्ट्री । र नुवाकोटको बजार बुझेर लगानी गर्न सुरु गरे । आफु एक्लैले लगानी गर्न सम्भावना नभएपछि उनले अन्य साथीहरूलाई पनि यसमा जोडेका छन् । भाडामा लिएको जमिन र घरमा सञ्चालन भइरहेको यो उद्योगमा कामको चाँप बढेसंगै यन्त्र उपकरणहरू पनि थपिएको छ । 
साना र ठूला गरेर दुई वटा मेसिन जडान भएको यो उद्योगमा सुरुमा ईण्डियन मेसिन जडान गरिएको थियो । बजारको माग बढेपछि यहाँ ठुलो मेसिन पनि थपिएको छ । जुन मेसिन भर्खरै चीनबाट झिकाइएको छ । यो मेसिनको मात्रै ६० लाख नेपाली रुपैयाँ परेको छ । दैनिक पाँच घण्टा सञ्चालन हुने यि मेसिनहरूले प्रतिघण्टा तीन हजार वटा अण्डाको क्रेट तयार पार्दै आएको छ । वर्खायाममा सुकाउन अल्ली समय लाग्ने भएकोले यो उद्योगले फागुन देखि जेठ महिनासम्म बढी उत्पादन गर्दै आएको छ । काम नभएर बसिररहेको समयमा स्वरोजगारको बाटो लिएका प्रकाशचन्द्र पाठकले अहिले आफ्नो उद्योगको उत्पादन स्थानीय बजार मात्रै नभई बाहिर पनि पठाउन थालेका छन् ।
यो क्रेट उत्पादनका लागि आवश्यक पर्ने कच्च पदार्थ भनेको कागज हो । नुवाकोटमा संकलन हुने कागजले छोपै नलागेपछि यिनले अहिले काठमाडौं लगायतका बाहिर जिल्लाबाट कागज खरिद गर्दै आएका छन् । अन्य उद्योगको भन्दा केही पैसा सस्तोमै कृषक र व्यापारीहरूलाई सामाग्री उपलब्ध गराउँदै आएका यिनले प्रति क्रेट २५ देखि ३५ पैसा नाफा गरिरहेका छन् ।
यो क्रेट फ्याट्रीमा अहिले स्थानीय १८ जनाले रोजारी पनि पाएका छन् । दैनिक पाँच घण्टा काम गर्ने यहाँका कामदारहरूले मासिक आठ हजारदेखि १८ हजार रुपैयाँसम्म तलव लिन्छन् । काम नजानेकाहरूलाई पनि ल्याएर सिकाउदै काममा लगाउने गरेको बताइन्छ । विदुर नगरपालिका वडा नं. ६ का चन्द्रकुमारी राई घर नजिकैको काम आफुहरूलाई सजिलो भएको सुनाउछन् । दुई वर्षसम्म सिलाई कटाई सिकेर पनि यो काममा लागेका यिनी सन्तुष्ट छन् ।

विदुर–५ माझिटारमा उत्पादित अण्डाको क्रेट 

सुरुमा नयाँ काम गर्न लागेको भन्दै यो उद्योग वरपरका स्थानीयहरू काम गर्न आउन पनि अलमलमा परेका थिए । कागज भिजाउने र सुकाउने पनि जागिर खुल्यो रे भनेर अचम्मा परेकाहरू अहिले दंग परेर काम गरिरहेका छन् । नयाँ शैलीको व्यवसाय गाउँमा भित्रिएपछि यहाँका स्थानीयहरूमा पनि काम गर्ने उत्साह छाएको छ । सुरुको समयमा काम गर्ने जनशक्तिको अभाव भोग्नु परेको यो उद्योगमा अहिले काम गर्न पाउ भनेर नाम लेखाउनेहरूको सूचीनै तयार भएको छ । कत्तिपय त बैदेशिक रोजगारीलाई त्यागेर पनि यस पेशामा लागेका छन् । प्राविधिक काम भएको र नयाँ प्रकारको काम भएकोले यहाँका कामदारहरूमा अर्को उत्साह रहेको छ । मान्द्रेढुङ्गाका दिनेश राई नौं बर्ष कतारमा काम गरेर विदामा घर आएका थिए । आफ्नै गाउँ छेउमा अण्डाको क्रेट फ्याक्ट्री सञ्चालनमा आएको खबरले उनी यत्ति उत्साही बनेकी विदेशको काम छाडेर अहिले उनी यँही एक वर्ष देखि काम गरिरहेका छन् ।
यस उद्योगको उत्पादनलाई उपभोक्ताहरूले पनि रुचाएको प्रतिक्रृया सञ्चालकहरूले प्राप्त गरेका छन् । उच्च प्रविधिलाई प्रयोग गरी तयार गरिएको क्रेटको गुणस्तर नेपालमै पहिलो नम्वरमा आउने दावी सञ्चालक प्रकाशचन्द्र पाठकको छ ।
यहाँ प्रयोग गरिएको मेसिन तथा औजारहरूको मर्मतका लागि यि प्रकाशचन्द्र पाठकले आठ दिन चीनमा बसेर तालिम समेत लिएका आएका छन् । समान्य मर्मतका लागि यनले विदेशीलाई बोलाएर मुद्रा खर्च गर्नुपर्ने अवस्था पनि छैन । कुनै समय भारतका बसेर ठुलै उद्योग धन्दा सञ्चालन गरेका यिनलाई अहिले आफ्नै पौरख र आफ्नै माटो प्रिय लागिरहेको छ ।
यसरी नुवाकोटमा उत्पादन भएको क्रेटले विस्तारै जिल्लालाई नै चिनाउने धुनमा रहेका यि युवा व्यवसायीलाई परेको मर्का, पिर र सास्तीको फेहरिस्ता भने लामै छ । काठमाडौं, काभ्रे, चितवन र धादिङ्गमा मारामार विक्रि भइरहेको उनको उत्पादन  नुवाकोटमा भने कम प्रयोग गरिएको छ । यहाँ उत्पादन भएको सामाग्री भएकैले गुणस्तर कम हुने बुझाई उपभोक्ता वा व्यापारीहरूमा हुनसक्छ । बरु यहाँ उत्पादन भएको अण्डाको क्रेट बाहिर जिल्लामा विक्रि भएर फेरि नुवाकोट भित्रिएको छ । यसरी बढी मुल्य तिरेर यहीको उत्पादन नुवाकोट भित्रिदा पनि यहाँका ठूलो मात्रामा अण्डा उत्पादन गर्ने व्यवसायीहरूले खरिद गरिरहेका छैनन् । आफ्नो काममा सन्तुष्ट रहेका यिनी कुनै दिन यहाँका व्यवसायीहरूले यही नै खरिद गर्ने प्रतीक्षामा छन् ।
उद्योग सञ्चालनको दुई वर्ष वित्दा पनि केही समस्याहरू यथास्थितिमै रहेको छ । सडकको गुणस्तर सुधार नहुँदा सामान ल्याउन र लैजानमा यिनलाई सास्ती परेको छ । स्थानीय सरकारले लगाएको कर कुनै ठूलो घरानाको कम्पनीको भन्दा कम छैन । जसले गर्दा पनि उनलाई मार नै परेको छ । मेसिनलाई चाहिनेजत्ति मात्रामा विद्युत् नेपाल विद्युत् प्राविधिकले उपलब्ध गराउन सकेको छैन । यत्तिसम्मकी यसको कच्चापर्दाथ कागज समेत बाहिर जिल्लाबाट ल्याउनु परेको प्रकाशचन्द्र पाठक बताउँछन् ।
कुनै समय यस्तो थियो, कागजहरू, ठूला सामाग्रीहरू प्याक गरिएको बाक्साहरू बजारको यताउती फालिएको हुन्थ्यो । यो उद्योग स्थापनापछि ति सबै कागजहरू टिपिन थाले ।
बजारमा छरिएर कुरुप देखिने यि सामाग्रीहरू कच्चापदार्थ बन्न थाल्यो । यसरी बजारको सौन्दर्य कायम गर्नमा सहयोगी बनेको यो उद्योगले अहिले विदुर नगरपालिकाले फोहोरमा फालेको कागज खरिद गरेर ल्याउने गरेको छ ।

तीन दशकको ब्यवसायीक यात्रा

ब्यवसायी  खिलबहादुर अधिकारी

त्रिशुली कोलोनी/विदुर नगरपालिका वडा नं. ९ कोलोनीका खिलबहादुर अधिकारीलाई एउटा समयले यस्तो पनि बनायो कि, कहा गएर के काम गरु ? केही सिप र इख दुवै लिएर आफ्नो मातृभुमी आएका यिनलाई जीवन धान्नकै लागि पनि केहिनकेही गर्नुपर्ने अवस्था थियो । २०४७÷४८ सालतिर नेवार समुदाय ब्यापार व्यवसायमा बढी देखिन्थ्यें, ब्राम्हण क्षेत्रिहरूले बन्दब्यापार उद्योग धन्दा गरेको खासै थाहा हुँदैन थियो । र पनि केहीन केही ब्यवसाय गर्न जोसिएका यि अधिकारी युवाले फेरि काठमाडौं पसेर सिके एउटा फरक काम ।
४० को दशकमा काठमाडौंबाट घर फर्कनेहरूको कोशेली ल्याउने पहिलो रोजाईमा हुन्थ्यो पाउरोटी । कोशेली लिनेने पनि मरिकत्ते गर्ने र ल्याउनेले पनि बढी रुचाउने पाउरोटी खानु त्यो बेलाको बढो गर्वको विषय थियो । सहरबाट गाउँ जानेहरूले कोशेलीमा पाउरोटी लाने क्रममा झण्डै ६० को दशकसम्म नै रह्यो ।
यसरी घर फर्कदा पाउरोटी बोकेर फर्कने जवानामा यि खिलबहादुर अधिकारी चाँही फकिए पोउरोटी बनाउने ज्ञान र सिप बोकेर । यिनले पाउरोटी कोशेली नल्याएकोमा खिन्न भएका परिवार आफन्तहरूलाई उनले २०४९ सालमा दिए अनौठोको कोशेली ः नारायणी पाउरोटी उद्योग । 
२०४९ सालमा भिनाजुसंग मिलेर सुरु गरेको पाउरेटी उद्योगले यत्तिको आकार लेला भन्ने उनले सोचिसकेका थिए । त्यसबेलामा एक लाख रुपैयाँ भन्दा कममा सुरु भएको यो उद्योगले अहिले दैनिक आठ सय किलो मैदाको परिकार बजारमा खपत गर्दै आएको छ । तीन रोपनी जमिनामा फैलिएको कारखाना सञ्चालनमा छ । हिजोका दिनमा मानिसको हातले गर्ने कार्यलाई अहिले अत्याधुनिक मेसिनले सजिलो पारेको छ । बिस्कुट, खामिर, केक र पप गरी चार प्रकारका बेकरी उत्पादन अन्र्तगत नारायणी बेकरी उद्योगले २५÷२६ प्रकारका उत्पादन नियमित रुपमा बजार लैजादै आएको छ । उद्योग सञ्चालक खिलबहादुर अधिकारी ।
उपभोक्ताहरूले बेकरीमा नाम सुनेको सबै चिज तयार गरेर बजार पठाउनु कम चुनौतीको काम भने छैन । बोरामा रहेको मैदालाई उपभोक्ताको रुची अनुसारको स्वाद र आकार दिनु कम चुनौतीको काम त हुँदैहोइन । अझ भोली ग्राहकले माग गर्नसक्ने उत्पादन आजै तयार गर्नु र त्यसका लागि दिर्घकालिन सोच भर्न‘ अर्को चुनौतीको काम रहेको छ । यि सबै चुनौती, कठोर परिश्रमबाट अगाडी बढ्दै आएको नारायणी बेकरी सफताको चुचुरोमा छ, त्यो पनि दशकौंदेखि । यो सफलताको लागि अधिकारीको परिवारले रातोदिन मेहेनत गरेका छन् । महिला घरमै समिति हुनुपर्ने र भातभान्छा गरेरै व्यवसायी पतिलाई सघाउने सोचलाई तीन दशक पहिलानै अमिरा अधिकारीले चिरेका छन् । उनी श्रीमान् संगसंगै दशकौंदेखि उद्योग सञ्चालनमा काँधमा काँध मिलाउदै आएका छन् ।

२०४९ सालदेखि सञ्चालन भइरहेको नारायणी बेकरी उद्योग

बेकरीको कच्चा पर्दाथ भनेको मैदा, घ्यू, चिनी, अण्डा र पानी नै हो । जुन चिज अन्य उत्पादकसंग खरिद गर्नुको विकल्प छैन । दैनिक ८० केजी मैदा हातैले मुछेर वेकरी आइटम तयार गर्नुपर्ने विगत छ । यसका सञ्चालक खिलबहादुर अधिकारीले उत्पादनको, विक्रिको अनि कमाईको उतारचढाव यो तीन दशकमा प्रशस्तै व्यहोरेका छन् । ५० पैसा देखि पाँच रुपैयाँसम्ममा कुनै बेला विक्रि हुने आफ्नो उत्पादनको बजार भाउ अहिले ५ सय रुपैयाँ पनि पुगिसकेको छ ।  आफ्नो उत्पादनलाई विक्रि गर्नका लागि डोकोमा हालेर बजार घुम्ने खिलबहादुर अधिकारी अहिले चार वटा गाडीमा बजार घुमाउछन् । सञ्चालक खिलबहादुर अधिकारी ।
पाटन औद्योगिक क्षेत्रमा २०४७ सालमै मासिक २२ सय रुपैया तवल खाइरहेको श्री टेक्स्टाइलको जागिर त्यागेर आफ्नै ठाउँमा केही गर्न उत्रिएका खिलबहादुर अहिले आफ्ना परिवारको साथमा यो काममा जमिरहेका छन् । उनको श्रीमती, छोरा र भाईको छोराले मुख्य जिम्मेवारी सम्हालेका छन् । आइटी पढिरहेका २१ वर्षिया सुमनलाई भारतबाट झिकाएर यो पेशा सिकाईरहेका छन् । बेङ्लोरमा अध्यायन गरेको आफ्नो कम्प्युटर साइन्सको ज्ञान र सिप बेकरीमा लगाउने दावी  सुसन अधिकारीको छ । आफु भन्दा ठुलो उद्योग सम्हाल्ने गरी यो जिम्मेवारीमा रहन पाउनुमा उनको गर्व बेग्लै छ ।
नारायणी बेकरी उद्योग । एउटा पूर्ण नाम र परिचय हाम्रा लागि । नुवाकोट, रसुवा र धादिङ्ग जिल्लामा अत्याधिक रुचाईएको नारायणी बेकरी उद्योगले आफ्नो सेवा दिन थालेको पनि तीन दशक भएको छ । २०४९ सालबाट विदुर नगरपालिका वडा नंं ९ कोलोनीमा सुरु भएको नारायणी बेकरी उद्योगमा अहिले ४४÷४५ जना कामदार छन् । कुनै समय दुई जनाले नियमित काम गर्ने यहाँ अहिले अत्याधुनिक मेसिन छ र उत्तिकै मात्रामा कामदार पनि ।
प्रायः उद्योगधन्दा तथा कम्पनीहरूमा विश्वासिला र निरन्तर काम गर्ने कर्मचारीहरूको खाँचो रहँदै आएको छ । तर यस उद्योगमा काम गर्नेहरू दशकौंदेखि निरन्तररुपमा नै कार्यरत छन् । यसले गर्दा पनि यो उद्योग र यसको उत्पादनहरू प्रति उपभोक्ताको विश्वासबढी देखिएको छ । ३९ वर्षिया श्रीकृष्ण लामिछमने १६ वर्ष देखि यहाँको मोर्कटिङ्ग गर्दै आएका छन् ।
नारायण बेकरी उद्योगको उत्पादन सानैदेखि खादै आएका २४ वर्षिया रोशन अधिकारी अहिले यही बेकरीको ब्यवस्थापन हेर्नेगरी कार्यरत छन् । ठूलोबुबाको फैलदो व्यवसायलाई टेवा दिन र भविष्यमा यसको बजार फराकिलो पार्नका लागि रोशन अधिकारी बेदेश जाने सोच त्यागेर दुई वर्षेदखि यहअी कार्यरत छन् ।
नारायण बेकरी उद्योगमा काम गरेको सुनाउन लागदा आनन्द र गर्वको महशुस गर्ने कर्मचारीहरू पनि छन् यहाँ । नुवाकोट, रसुवा र धादिङ्गकै भुगोलमा प्रतिष्ठित उद्योगको रुपमा स्थापना भइसकेको यहाँ काम गरिरहेका २१ वर्षिया कोपिला रानामगर खुसी व्यक्त गर्छन् ।
२०४९ सालमा नारायणी बेकरी उद्योग सञ्चालनमा आउदा नुवाकोटमा अन्य वेकरी उद्योगहरू पनि छन् । त्यस ताका यहाँको बजारमा एकछत्र देखेपारेको प्रधान पाउरोटी उद्योग थियो । नारायणी बेकरी उद्योगसंगै गणेश पाउरोटी र महेन्द्र मलेकुको पाउरोटी उद्योग पनि कोलोनीमै स्थापना भएका थिए । तर तिसबै उपभोक्ताको माग र आवश्यकता अनुसार चल्ननसक्दा विलाएर गए । आफ्नो भन्दा अगाडीबाट सञ्चालन भइरहेको प्रधान पाउरोटी उद्योग आफ्ना लागि प्रेरणाको श्रोत रहेको यहाँका सञ्चालक खिलबहादुर अधिकारी सुनाउँछन् । २०५६ सालमा प्रधान पाउरोटी उद्योगले मेसिनबाट पाउरोटी उत्पादन थालेपछि आफु पनि प्रविधि प्रयोगमा गएको उनको स्मरण छ । 
सहायक कम्पनी पनि उस्तै

नुवाकोटमा मानव घनत्व बढेसंगै अत्यावश्यक उपभोग्य बस्तुहरूको उत्पादनको कारखाना यही स्थापनाको क्रम सुरु भएको छ । केही हाम्रा उत्पादनहरूले बाहिर जिल्लामा समेत राम्रै प्रभाव र स्थान कायम गरेका छन् । यही क्रममा उदाईवरी एउटा ब्राण्ड काय भइरहेको उत्पादन हो नारायणी पानी ।
झण्डै तीन दशक अघि पाउरोटी कारखाना सञ्चालन गरेर अहिले नुवाकोट, रसुवा र धादिङ्गमा आफ्नो फराकिलो बजार कायम गरेको नारायणी वेकरी उद्योगकै सहायक कम्पनीको रुपमा स्थापना भएको छ नारायणी शुद्ध पानी उद्योग । जिल्ला र आसपासका अन्य जिल्लाको आवश्यकता पुरा गर्नका लागि २०७५ साल जेठ ६ गतेबाट पानीको उत्पादन गर्न थालेको यो उद्योगले अहिले प्रशंसा बटुल्न थालिसकेको छ ।
नारायणी बेकरी उद्योगलाई आवश्यक पानीको जोहो गर्नका लागि डिप बोरिङ्गबाट निकालेको पानी गुणस्तरिय भेटिएप्छि यहाँका सञ्चालक तम्सिएर यही शुद्ध पानी सबैलाई ख्वाउनका लागि । विदुर नगरपालिकाको वडा नं. ९ कोलोनीमा रहेको बेकरी उद्योगसंगै रहेको पानी उद्योग नुवाकोट जिल्लामा सञ्चालनमा रहेका अन्य पानी उद्योगहरू मध्ये अग्रस्थानमै आएको छ । डिप बोरिङ्गबाट निस्केको पानीको प्रयोगशालामा परीक्षण गर्न उच्च गुणस्तरिय फेला परेपछि त्यसलाई प्रशोधन गरेर अहिले बजारिकरण भइरहेको छ ।  नारायणी पानी नारायणी बेकरीको उत्पादन पुग्ने सबै स्थानहरूमा अहिले पाउन सकिन्छ । पानी उत्पादनका लागि नेपाल सरकारले तयार गरेर लागू गरेको नायँ मापडण्ड पुरा गरेको यो पानीको हरेक साता काठमाडौं लगेर प्रयोगशालामा परीक्षण पनि गरिदै आएको छ ।
उपभोक्ताहरूसम्म पु¥याउनका लागि व्यापारीहरूको बढी हात हुने बुझाई यो उद्योग सञ्चालकको छ । एक करोड रुपैयाँ भन्दा बढी लगानी गरेर सुरु गरिएको व्यवसायले आम उपभोक्ता र व्यापारीको मन छिट्टै जितोस् भने रहर सञ्चालक खिलबहादुर अधिकारीलाई थियो, र भयो पनि यस्तै, व्यापारीका लागि पनि यो पानी विक्रि गर्न आर्थिक फाईदा र उपभोक्तालाई पनि गुणस्तरिय पानी अन्य कम्पनीको पानी भन्दा केही सस्तोमा पाउने भएपछि दोहोरो फाईदा मिलेकै छ । बजार अझै सानै रहेको र आफ्नो उत्पादन राम्रो वा नराम्रो रहेको प्रतिक्रिया उपभोक्ताबाट तुरुन्तै पाउने दावी सञ्चालक अधिकारीको छ । र अहिलेसम्म पानीको प्रतिक्रृया राम्रो पाइरहेको र सन्तुष्ट रहेको खिलबहादुर अधिकारी बताउछन् ।
शिशुदेखि वृद्धसम्म र जुनजुकै अवस्थामा पनि आवश्यक पर्ने उपभोग्य खाद्य सामाग्री पिउने पानी उत्पादनमा केही कम्पनीहरूले हेलचेक्र्याई गरिरहेको पाएपछि गुणस्तरिय उत्पादन दिनका लागि सुरु भएको यो यो पानीलाई नमूनाको रुपमा स्थापित गर्ने रहर छ सञ्चालक खिलबहादुर अधिकारीको ।
नारायण शुद्ध पानी उद्योगमा अहिले १० जनाले प्रत्यक्ष रोजगारी पाइरहेका छन् । पानी उत्पादन, बोत्तल र जारमा भर्नेदेखि प्याकिङ्ग र बजारिकरणका लागि १० जना कर्मचारीहरूलाई भ्याइनभ्याई छ । यहाँ एक लिटरको बोत्तल र २० लिटरको जारमा पानी प्याकिङ्ग हुँदै आएको छ । सरसफाईमा असाध्यै ध्यान दिइएको नारायणी पानीले अब अहिले चल्तिमा रहेको बोत्तलको आकार समेत परिर्वतन गर्नका लागि आवश्यक सामाग्री आयात थालिरहेको छ । अहिले बोत्तल काठमाडौंमा तयार गरेर पानी भर्ने काम गर्दै आएको नारायणी पानीले बोत्तल समेत आफ्नै फ्याक्ट्रीमा उत्पादन गर्ने तयारी थालेको छ । 
रोजगारीका लागि यो कम्पनीमा आकर्षण पनि बढ्दो देखिएको छ । तीन दशकदेखि उपभोग्य बस्तु उत्पादन गरिरहेको प्रतिष्ठित उद्योग नारायणी बेकरी उद्योग र यहीसंग जोडिएर आएको पानी उद्योगमा काम गर्नु आफ्ना लागि गौरवको विषय रहेको सुनाउछन् एक वर्षदेखि यहाँ कार्यरत २१ वर्षिया शर्मिला रानामगर ।
यसरी आफ्नो आवश्यकताका लागि तयार भएको पानीलाई व्यवसायीक आकार दिनसफल नारायण बेकरी उद्योगले नुवाकोट र आपसपाका जिल्लाहरूमा समेत सस्तो मुल्यमा गुणस्तरिय पिउने पानीको आपुर्ति गरिरहेको छ । केही उदोग तथा व्यवसाय सेवाका लागि पनि हो र सेवाबाट पनि केही आर्जन गर्न सकिन्छ भन्ने सन्देश मिलेको छ नारायण शुद्ध पानी उद्योगबाट ।
विदुर–९ कोलोनीमा सफल ब्यवसायी  खिलबहादुर अधिकारी २०४९ सालदेखि सञ्चालन गरिरहेको नारायणी बेकरी उद्योग (दाँया) र व्यवसायी अधिकारी एक वर्ष अघिबाट सुरु गरेको नयाँ ब्यवसाय पानीको कारखाना अघि (बाँयाँ) तस्बिर ः केदार ढकाल÷इमेज साप्ताहिक