२०७८ साल चैत २१ गतेको सम्पादकीय

 गठबन्धनको दुरगामी महत्व

शुक्रवार राती सम्भवत देशमै जिल्ला स्तरमा सत्तारुढ गठबन्धनका दलहरू स्थानीय तह निर्वाचनमा एकता गरेर जाने सहमती भएको पहिलो खबर बाहिर आयो । नेपाली काँग्रेस, नेकपा माओवादी केन्द्र र नेकपा एकीकृत समाजवादीका जिल्ला प्रमुखहरूले साझा धारणाको विज्ञप्ती जारी गरेर गठबन्धनका लागि प्रक्रिया सुरु भएको जनाउ सहितको घोषणा गरे । त्यसो त विचार मिल्दा राजनीतिक दलका बीचमा एकता हुन्छ, त्यो स्वाभाविक र पक्कै हो । अनि अर्को कुरा सिद्धान्तमा एकरूपता भएका पार्टीबीचको सहमति दिगो हुनसक्छ । तर आदर्श उस्तैउस्तै भएका दलबीचको गठबन्धन दुनियाँले देख्दा पनि नसुहाउँदो मानिँदैन । सिद्धान्त, आदर्श र विचारमा कुनै पनि तादात्म्य नदेखिएका दलको एकता क्षणिक हुने हुँदा तत्कालका लागि ठीक देखिए पनि त्यसको प्रतिफल मिठै हुन्छ भन्न सकिँदैन । तथापी मुलुकमा आइपरेको विकराल समस्यामा भिन्न विचार बोकेका दलका बीचमा सहकार्य हुँदा पनि मुलुकलाई दुर्घटनाबाट जोगाउन सकिने रहेछ भनेर नेपाली काँग्रेसको नेतृत्वमा गरिएको पाँच दलको सहकार्यले भने पुष्टि गर्न थालेको छ । अल्लि कत्ति पुष्ठभूमिलाई हेर्ने हो भने पनि तत्कालिन नेकपा र वर्तमान समयको नेकपा एमालेका अध्यक्ष र उक्त दलले मुलुकलाई भड्खालोमा हाल्ने प्रयास गरेकै हो । संविधान बनाउँदाको सयम पाँच वर्षभन्दा पहिला संसद् विघटन गरिने कार्यलाई दुरुत्साहन गर्ने उद्देश्यले राखिएका प्रावधानलाई लत्याउँदै असमयमै मुलुकलाई पुनः निर्वाचनमा धकेल्ने बदनियत बोकिएकै थियो । अर्बाैं खर्च हुने निर्वाचन पटक पटक गरिनु नेपालजस्तो कम आर्थिक हैसियत भएको मुलुकका लागि हितकर थिएन । र त्यसबाट उत्पन्न हुने राजनीतिक गतिरोध, सन्नाट र अध्यारो युगको सुरुवातलाई अहिलेको सत्ता गठबन्धनले संसद्लाई जोगाएकै हो । राजनीतिक अस्थिरताबाट मुलुकलाई बचाउन वर्तमान गठबन्धन सफल भएको प्रजातान्त्रि र अग्रगामी विचारका सचेत नागरिकहरूमा दुई मत छैन ।

त्यसो त अहिले हुन लागेको चुनावी गठबन्धनको अभ्यास नयाँ र नौलो पक्कै पनि होइन । बाम एकतादेखि माओवादी–काँग्रेस गठबन्धसम्मको अभ्यास भइसकेको छ । अघिल्लो चुनावी गवन्धलाई केलाउने हो भने पनि नेकपा एमाले र नेकपा माओवादी केन्द्र मिलेर चुनावमा जाँदा करिब दुईतिहाइ बहुमत जम्मा भएको थियो । हुन त दुवै कम्युनिस्ट दल नै थिए र उनीहरूका सिद्धान्त, विचार, आदर्श सबै एकैखाले थिए, त्यसैले पनि त्यत्तिको सफलता हात परेको हुनसक्छ । पार्टीका नाम अलगअलग भए पनि उनीहरूका कार्यकर्ताको अध्ययन, प्रशिक्षण र भावना एकैखालको हुने भएका कारण त्यसरी मिलन भएको पनि हुनसक्छ । काँग्रेस र कम्युनिस्ट दलका बीचमा सहकार्य हुँदा कार्यकर्ताका बीचको चारित्रिक भिन्नताका कारण ठ्याक्कै त्यस्तै परिणाम हात लाग्छ कि लाग्दैन त्यो छिट्टै नतिजाको रुपम आउने नै छ । मुलत : राजनीतिक दलको मुख्य कुरा भनेको जनताको सेवा र उन्नत समाज विकास सहितको मुलुक बनाउने नै हो । 

आफ्नो राजनीतिक विचार र आदर्शलाई जनताका बीचमा पु-याएर त्यसैका बलमा सत्तामा पुग्ने र सत्ताका माध्यमबाट देश र जनतालाई समृद्ध बनाउने मूल लक्ष्य नै राजनीतिक दलको हो । सत्तामा पुग्न सकिएन भने जतिसुकै राम्रो सिद्धान्त भए पनि र कार्ययोजना बोकेको भए पनि कार्यान्वयनमा लैजाने अवसर मिल्दैन । त्यसैले चुनावमा विजय हासिल गर्न विचार नमिलेकै दलसँग भए पनि एकप्रकारको तालमेल गर्नुलाई गलत भन्न मिल्दैन । चुनावी तालमेल नगरी अघि बढ्दा बलिदानीबाट प्राप्त संविधानमाथि प्रहार गर्ने नेकपा एमाले नै फेरि काँग्रेसपछिको शक्तिशाली दल बन्ने र मुलुकको समस्या जस्ताको त्यस्तै रहनेछन् । नेकपा एमालेको अहम् र अधिनायकवादको यात्रालाई पूर्णविराम लगाउन पनि एमालेलाई साइजमा ल्याउनुपर्ने बाध्यता भएका कारण गठबन्धनको महत्व देखिन्छ ।